Photography NOON Concepts
De verfijndheid waarmee Merel haar ontwerpen in elkaar zet zie je ook terug in de manier waarop de ontwerpster beweegt – terwijl ze een kop koffie voor me haalt zwiert ze in haar zwarte jumpsuit door het atelier. Haar haren zijn keurig opgebonden en haar lippen lichtjes gestift. Ze zit pas sinds een paar dagen in haar atelier in Amsterdam-Zuid, dus de verhuisspullen zijn her en der nog te spotten. De ruimte staat in schril contrast met haar recente lancering in Tokio, waarbij alles tot het perfectionistische toe geregeld was. Een permanente fascinatie voor Japan bracht haar in de wereldstad, en haar hart zit nog steeds vol van één van de belangrijkste presentaties van haar leven: “Dat de lancering in Tokio mocht zijn, was heel speciaal voor me. In Japan zijn ze heel perfectionistisch, het gaat om details, balans. Ook naar lingerie wordt anders gekeken – hier in Nederland is er amper verschil tussen een setje van duizend euro, of eentje van Hunkemöller. Lingerie is in Japan nog steeds een taboe, het is een privékwestie. Daarom wordt er meer waarde aan 1-op-1 productie dan massaproductie gehecht. Massaproductie is het laatste wat ik zelf zou willen creëren, dus daarom sluit de Aziatische markt veel beter aan bij wat ik doe. De cultuur in ons land is meer casual, functioneel. Wanneer je iets moois hebt, mag iedereen het zien. In Japan is dat vaak tegenovergesteld, en daar heb ik enorm veel respect voor.”
Als ontwerper stop je denk ik niet zomaar: of je houdt er héél erg van, of je stapt er zo uit. Ik heb nog steeds zoveel ideeën, waarschijnlijk kan ik ze binnen tien jaar nog steeds niet allemaal uitvoeren.
Een collectie zoals deze komt niet uit de lucht gevallen: Merel is al levenslang verknocht aan mode en creativiteit. Ze ging op haar twaalfde in de leer bij een kleermaker, en vertrok op haar vijftiende richting de modeacademie. In mode kon ze op elke mogelijke manier haar creativiteit kwijt: van schilderen tot het technische aspect van ontwerpen. Voorheen deed ze dat nooit helemaal in haar uppie: zo werkte ze eerder voor Viktor en Rolf op hun coutureafdeling. “Ja, dat was een heel ander vakgebied. Je werkt met een gigantisch team samen, soms wel met vijf mensen aan één jurk. Je hebt aparte afdelingen die de marketing, branding, e.d. doen. Zo’n bedrijf heeft veel geld, dus je kunt een stuk verder gaan qua ontwerpen en shows. Er zit een hoog tempo achter, alles heeft een doel. In die drukte kan het soms een beetje de menselijkheid voorbij gaan. Wat ik nu doe is dus eigenlijk een compleet andere baan: in principe doe ik alles in mijn eentje. Maar ik heb een briljant scala aan mensen die me met van alles en nog wat helpen wanneer dat nodig is.”
De keuze viel uiteindelijk op lingerie omdat kant en zijde Merel’ favoriete materialen zijn. Haar stoffen haalt ze uit Frankrijk, Italië en Londen. Wat belangrijke aspecten voor haar zijn? “Het lichaam en het persoonlijke contact met klanten. Je kan simpelweg geen beha ontwerpen die voor iedere vrouw past – daarom is het voor mij een technische uitdaging om heel precies naar de persoon te kijken. Ik drapeer dan alles, kijk naar de plaatsing van het kant, laat mijn oog nog eens op de details vallen. Ik kan soms een week bezig zijn met één beha: een droomsetje is er niet zomaar.”
Haar lancering in Tokio was een hele organisatie op zich: van de uitnodigingen op orde krijgen tot het financiële gedeelte. Door veel lokale support was echter alles uiteindelijk helemaal naar wens: er kon zelfs een gedeelte van de ruimte als tuin ingericht worden. Ondanks de druk die bij zo’n show komt kijken zou de ontwerpster niets anders willen doen: “Als ontwerper stop je denk ik niet zomaar: of je houdt er héél erg van, of je stapt er zo uit. Ik heb nog steeds zoveel ideeën, waarschijnlijk kan ik ze binnen tien jaar nog steeds niet allemaal uitvoeren. Maar een kledingstuk in een object van waarde kunnen veranderen is voor mij nog steeds het mooiste wat er is. Ik heb bijvoorbeeld een keer een trouwjurk voor iemand gemaakt, wat best lastig is, omdat vrouwen vaak van gedachte veranderen wat betreft hun droomplaatje. Maar toen ze ‘m uiteindelijk aanhad, begon ze te huilen. Met mijn creativiteit zoiets voor iemand kunnen betekenen blijft het meest speciale ding ter wereld.”
‘Off the beaten track, usually something beautiful is created.’
UNTOLD PATHS is een project dat is ontstaan vanuit de behoefte naar expressie in editorial fotografie. Met behulp van de stukken van Merle Noir, zijn fotografe Sarah Distel en Lianne Huizing (NOON Concepts) en styliste Anna Hoffman op zoek gegaan naar een nieuwe benadering van het door kleding omhulde lichaam. Door de beweging van de dansers worden de designs tot een nieuwe uiting gebracht en ontstaat er een nieuwe onafhankelijke vorm waarbij alle aspecten van het lichaam, de stukken en de omgeving samensmelten.
Credits:
Photography: Sarah Distel & Lianne Huizing (NOON Concepts)
Styling: Anna Hoffman
Designs: Merle Noir (roze rok & fur jacket stylist own)
Muah: Bastien Zorzetto
Dancers: Livia Petillo & Erika Poletto