Jacques Brel’s Ne me quitte pas is voor ons sinds 2010 niet meer hetzelfde. En Je ne regrette rien van Édith Piaf bezorgt ons bij de eerste inzet al kippenvel op de armen en zet onze voeten prompt in demi-pointe. Want waren het voorheen al prachtige Franse chansons an sich, nu is het voor ons de belichaming van het werk van een de meest bekende (en favoriete) choreografen van de lage landen: Isabelle Beernaert. We spraken haar – tussen het repeteren door- vlak voor haar nieuwe show Under My Skin.