Een boek kan je even helemaal uit de bewoonde wereld halen, je mee laten slepen in de avonturen, drama’s of romances van de hoofdpersoon. Een écht goed boek maakt dat je elke vrije minuut van de dag wil lezen. Nog één hoofdstuk. Oké, nog eentje dan. Laatste, écht. Thuis, in het park of in de trein. Nieuwsgierig naar het einde van het verhaal, vlieg je door een boek heen (en voorbij het treinstation waar je uit moest stappen). Zal de buurman de moord gepleegd hebben? Wordt het geheim ontdekt door de meester? Vindt ze haar grote liefde weer terug? Welk genre het ook is, een goed boek werkt verslavend.
Maar dan opeens. BOEM. Het laatste hoofdstuk. Paniek! Je checkt meerdere keren hoeveel bladzijdes het laatste hoofdstuk nog telt. Dit-kan-niet-waar-zijn. Dat plot, waar je al die honderden bladzijdes op zat te wachten, komt opeens akelig dichtbij. En zodra je de laatste bladzijde met ingehouden adem hebt gelezen en je eindelijk weer uit kan ademen, is het klaar. Back to life, back to reality. Maar wanneer je denkt in een zwart gat te vallen en nóóit meer zo’n goed boek te zullen lezen, blijkt het volgende toch weer net zo meeslepend. Juist, verslavend dus.
Door de komst van de tablet en e-readers lees je nog makkelijker al je boeken aan één stuk door. Niet meer zeulen met stapels, of het zwaarste boek (en eigenlijk het leukste) dan maar thuislaten. Tegenwoordig zet je ze gewoon allemaal op je high tech gadget. Handig is het zeker, maar het mist wel een beetje de charme van het papieren boek. Zoals het thuiskomen van vakantie met het Spaanse strand nog tussen de bladzijdes of de ezelsoren nadat je een uitgeleend boek terugkrijgt. Je zal ook niet meer per ongeluk iets lezen waar je nog helemaal niet was, doordat je vergat een boekenlegger te gebruiken.
Misschien moeten boekenliefhebbers naast verhalen ook hun krachten gaan bundelen. Hoe gaaf zou de eerste Boekenbar(ista) zijn?
Illustratie Miezelmoods
But it’s a digital world. En in deze digitale wereld is het boek sowieso een beetje aan het verliezen bij onze generatie. We denken bij het woord boeken eerder aan een tafelreservering dan aan onze papieren vriend. En een story is iets op Snapchat, en geen goed verhaal. Nee, want lezen, dat doen oude mensen. Of jonge hipsters. Zo een die met over elkaar geslagen benen een gedichtenbundel leest en nipt van een zelf gezette latte met De Nachtwacht in het melkschuim gecreëerd. Misschien moeten boekenliefhebbers naast verhalen ook hun krachten gaan bundelen. Hoe gaaf zou de eerste Boekenbar(ista) zijn? Een mix tussen een bibliotheek, fancy bar en koffietent. Dat wordt sowieso gedrukt, of druk.
Als je jezelf na het lezen van dit stuk weer eens betrapt op een doelloze Facebook scrollsessie, waarbij je bent beland bij de foto’s van het veterstrikdiploma feestje van het zoontje van de buurvrouw ’s tuinman, draai je dan eens om naar je boekenkast (oké, tablet mag ook) en begin in een boek. Er is een grote kans dat je daarmee alsnog veel te laat naar bed gaat, maar jezelf verliezen in een goed boek is toch veel fijner dan staren naar wildvreemden die een schoenvetertaart naar binnen werken? Je weet wat ze zeggen: ‘Books are the cheapest vacation you can buy’.
Vivian Paarlberg
Las als kind de buurt voor, zonder zelf een woord te kunnen lezen. Inmiddels 28, maar nog steeds een fervent verhalenverteller. Ze leeft om te eten en een dag geen kaas is een dag niet geleefd. Een belangrijke levensles resulteert in een nieuwe tatoeage en hoewel die klein en bescheiden zijn, is haar lach dat vaak niet. Ze haalt graag het onderste uit de kan, of wijnglas, en switcht met gemak van therapeutische gesprekken naar onderbroekenlol. Alles mag, maar never be normal.
Miezelmoods
Mandy (26) is illustrator onder de naam Miezelmoods. Inspiratie put ze voor het grootste gedeelte uit mode, maar daarnaast ook uit flora & fauna, kunst, fotografie en spiritualiteit. Haar inspiratiebronnen blend ze samen tot haar eigen ‘moods’ en maakt daar een eigen interpretatie van of geeft er een nieuwe boodschap aan. Door de minimalistische stijl ontstaat er een tijdloos beeld en blijft er ruimte over voor de toeschouwer om het zich eigen te maken. Miezelmoods kenmerkt zich door vloeiende, vaak zwarte, lijnen gecombineerd met een kleur, structuur, dessin of grove toets. Altijd gevoed met positieve energie. Altijd met haar MM signatuur, in het oog springend of subtiel aanwezig.