Vivian Paarlberg

Bij kunst denk je vaak als eerste aan schilderijen. Aan eeuwenoude, onbetaalbare kunstwerken van beroemde schilders of aan aparte bouwsels in futuristische vormen. Ook zullen er mensen zijn die klassiek ballet, mode of bepaalde muziekvormen als kunst benoemen. Daarnaast is er nóg een vorm van kunst. Eentje die je kan waarnemen, ruiken én proeven, namelijk de kunst van het eten.

Het zal je vast bekend voorkomen, de ‘what were we thinking?!’-gedachte, bij het kijken naar foto’s van vroeger. Vrolijk kijken de veel jongere versies van jou en je beste vriendinnen in de camera. Heerlijk onbezorgde, jonge koppies, maar die outfits! Dat kan toch niet?! Die vreselijke blauwe oogschaduw, tuttige jurken en amateuristisch opgestoken kapsels. Maar ondanks dat je tegenwoordig het liefst onder een steen zou kruipen met zo’n uiterlijk, weet je nog heel goed hoe blij jullie toen waren. Die avond was het allereerste schoolgala. Jullie hadden je samen opgetut en oneindig veel outfits gepast. Vlak voor vertrek nog even met elkaar op de foto, vol spanning, maar als échte jonge vrouwen. Één blik op die foto en je herinnert je alles weer.

Een museumbezoek is voor iedereen anders. De een vindt het heerlijk om tijdens de zondagmiddagwandeling een museum in te duiken en een beetje te struinen langs oude collecties. De ander reist het hele land door, of zelfs de wereld over, voor een nieuwe must-see expositie of eeuwenoude topper. Inspiratie opdoen,  cultuur snuiven of de geschiedenis induiken, de reden is voor iedereen anders. Maar hoe gedraag je je eigenlijk in een museum?

Je hoort en leest het elke dag: ‘Wees jezelf, wees uniek, van jou is er maar één’. De kans is inderdaad klein dat er een tweede versie van jou rondloopt, behalve als je een schaap bent en Dolly heet. Maar volledig uniek zijn, is dat niet haast onmogelijk? En is dat wel zo leuk?

Lezen. We doen het allemaal. Bewust of onbewust, verplicht of vrijwillig. Terwijl de een ze liever gebruikt als brandhout, verslindt de ander boek na boek. Toch gaat het op maandagochtend eerder over de escapades van de nieuwste realityster, dan over de avonturen van de hoofdpersoon uit dat nieuwe boek. Na een lange, drukke dag scrollen we liever een uur door onze Facebooktimeline, dan dat we een boek openslaan. Apart is het, dat zodra we op vakantie zijn, alle telefoons opeens uit moeten en we massaal weer met onze neus in de boeken duiken. Zonde, want juist het lezen van een boek kan voelen als vakantie.